Një ditë nga ditët fillova të qaj nga gjynahet e shumta dhe të mirat e pakta, nga syri më doli loti dhe më tha:
– Çfarë ke, o robi i Allahut?
I thashë:
– Po kush je ti?!
Më tha:
– Unë jam loti yt.
E pyeta:
– Po ty, kush të nxori?!
M’u përgjigj:
– Nxehtësia e zemrës sate!
I habitur e pyeta:
– Nxehtësia e zemrës sime?! Po kush e ndezi zemrën time me zjarr?!
– Gjynahet dhe mëkatet e tua, – m’u përgjigj.
– Po a ndikon gjynahu në nxehtësinë e zemrës sime?!
M’u përgjigj:
– Po si jo. A nuk e ke lexuar lutjen e të Dërguarit të Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin për të, ku thotë: “O Zoti im, më pastro nga gjynahet e mia me ujë, akull dhe borë.” [1] Mëkatet e robit e ndezin zemrën me flakë, kurse zjarri nuk fiket përveçse me ujë të ftohtë, akull apo me borë.
I thashë:
– Unë po ndiej në shpirt ngushtësi dhe mërzi.
Më tha:
– Kjo vjen si pasojë e gjynaheve të cilat janë të rrezikshme për njeriun, prandaj pendohu, o robi i Allahut!
Iu ankova dhe i thashë:
– Në zemër gjej ngurtësi, ti si dole nga syri im?!
– Kjo vjen nga vetë natyrshmëria e shpirtit, o robi i Allahut!
– Po cili është shkaku i ngurtësisë që e gjej në zemrën time?!
Më tha:
– Dashuria ndaj dynjasë dhe të kapurit për të. Dynjaja është sikurse gjarpri, të habitë butësia e tij, kurse të mbytë helmi i tij. Njerëzit kënaqen me butësinë e dynjasë, kurse nuk e vërejnë helmin e saj vrasës.
I thashë:
– O loti im, sqaroma qëllimin e helmit të dynjasë?!
M’u përgjigj:
– Epshet e ndaluara, gjynahet (mëkatet) dhe pasimi i shejtanit… kush e shijon helmin e saj, helmohet zemra e tij.
E pyeta:
– Po si ta pastrojmë zemrën nga helmet e ndryshme?!
M’u përgjigj:
– Me pendim të vazhdueshëm drejt Allahut të Madhëruar dhe me udhëtim kah vendet e pendimit dhe të të penduarve nga gjynahet e tyre.
Allahu i Madhëruar me një hadith të shenjtë (kudsij) thotë: “O biri i Ademit, derisa të më lutesh Mua dhe të kërkosh nga Unë (falje), Unë do të të fal!
O biri i Ademit, qofshin mëkatet e tua deri në qiell, nëse kërkon falje nga Unë, Unë do të të fal!
O biri i Ademit, nëse vjen tek Unë me mëkate sa toka, pastaj më drejtohesh duke mos më bërë shok (në adhurim) Unë do të të dhuroj falje po aq të madhe!” [2]
O Zoti ynë, na i fal mëkatet, na mëshiro dhe në fenë Tënde na përqendro!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
[1] Buhariu (1/149) dhe Muslimi (2/662).
[2] Shih: Es-Sahiha (nr.127).
