Një prind vendosi që katër djemve të tij t’ua jep një mësim të mrekullueshëm në jetë, në mënyrë që ata të mos gjykojnë me shpejtësi dhe pikëpamja e tyre për jetën të mos jetë sipërfaqësore. Prandaj, ai i dërgoi ata në një vend të largët ku kishte qenë një pemë e madhe dhe kërkoi nga ata që secili prej tyre ta përshkruante atë pemë. Mirëpo, birin e madh e dërgoi në stinën e dimrit, të dytin në stinën e pranverës, të tretin në stinën e verës dhe të katërtin në stinën e vjeshtës.
Pasi u kthyen prej udhëtimit të tyre të gjatë, i ati i tuboi të gjithë djemtë dhe kërkoi nga çdonjëri që t’ia përshkruajë atë që kishin parë. Kështu, i pari tha se pema ishte e keqe dhe e thatë në pamjen e saj. I dyti tha se pema kishte qenë e gjelbër dhe e pasur me fleta. I treti pohoi që ajo ishte e mbuluar me lule me erë të mrekullueshme dhe tejet të bukura. Ndërkohë, i katërti e përfundoi fjalimin duke thënë se pema ishte e mbushur me plot fryte dhe jetë në të.
Pasi që i dëgjoi fjalët e djemve të tij, prindi pohoi duke thënë se të gjitha këto që kishin thënë janë të vërteta, sepse çdonjëri nga ta kishte shkuar për ta parë pemën në stinë të ndryshme dhe kështu çdokush e përshkruan gjendjen e pemës sipas stinës në të cilën kishte qenë. Prandaj, nuk duhet të gjykohet një pemë apo një personalitet nga një stinë apo vetëm nga një qëndrim. Nëse gjykon vetëm sipas asaj që e sheh në kohën e dimrit, do të humbësh çdo bukuri të pranverës, ndjenjën e mrekullueshme të verës dhe jetën plot fryte të vjeshtës.
Mësim për të medituar:
Mos lejo që dhimbja që ndjen në një stinë të caktuar të të bëjë ta humbësh gëzimin e stinëve tjera! Mos gjyko mbi jetën sipas një situate, pamjeje apo një dukurie të caktuar! Përpiqu që t’i tejkalosh situatat e rënda dhe momentet e vështira, në mënyrë që Allahu të përgatitë për ty kohëra më të dashura dhe jetë më të lumtur!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
