Një ditë prej ditësh në rrugë varet një letër, në të cilën shkruan: “I kam humbur njëzet dinarë. Ai që i gjen, shpresoj të m’i kthejë në adresën e filanit, banesën numër 76, sepse jetesa ime është e ulët dhe kam nevojë për to, në mënyrë që të blej bukë.”
Një kalimtarit i erdhi shumë keq, saqë vendosi të shkojë te banesa dhe të pretendojë se i ka gjetur të hollat, në mënyrë që t’i ndihmonte.
Ai shkoi dhe trokiti në derë, kurse një plakë e hapi derën. Njeriu i nxori njëzet dinarë nga xhepi dhe ia dha. Ndërsa plaka filloi të qajë nga gjesti dhe bamirësia e tij, duke i thënë se ky qe i dymbëdhjeti që vjen dhe pretendon se i ka gjetur të hollat e saj.
Njeriu buzëqeshi dhe u nis në drejtim të ashensorit, kurse plaka në atë moment i tha:
– Biri im, nëse ke mundësi largoje njoftimin nga rruga. Unë, në fakt, nuk di shkrim dhe s’e kam shkruar atë letër, – kështu, filloi të qajë dhe të thotë se mirësjellja dhe mëshira e tyre ndaj saj i jep shpresa dhe e bën që të ndjejë mirësinë e dynjasë.
O ti mysliman, mos e lejo veten të harrosh një nevojtar, ndërkohë që ti je i zhytur në begati! Zgjohu nga gjumi i shkujdesjes, para se të bëhet vonë!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
