Një i ri kalon përreth një të varfrit lypës dhe ndalet pranë tij t’i jep diçka nga të hollat, mirëpo kur e futi dorën nëpër xhepa, e vërejti se e ka harruar kuletën në shtëpi.
U turpërua nga kjo situatë dhe i kërkoi falje të varfrit duke i thënë:
– Kërkoj falje, o prindi im! E harrova kuletën në shtëpi dhe, me lejen e Allahut, kur të kthehem do t’i marr të hollat me vete dhe do të vij te ti.
Njeriu i varfër ia kthehu:
– Më fal, o biri im! Ti më dhurove më shumë se të gjithë.
I riu u habit:
– Mirëpo, o prindi im, unë nuk të dhashë asgjë!
– Ti kur më kërkove falje, mu drejtove me fjalën “o prindi im”. Këtë fjalë nuk e kam dëgjuar nga askush. Kjo fjalë për mua është më e larta dhe më e shtrenjta, – ia ktheu i varfri.
Pra, “Fjala e mirë është sadaka”.
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
