Shejh Muhamed el Gazali, Allahu e mëshiroftë!, thotë:
I thashë njërit të dhënë pas alkoolit: “A nuk i pendohesh Allahut?”
Më shikoi i mërzitur, sytë iu mbushën me lot dhe më tha: “Lute Allahun për mua.”
E meditova gjendjen e këtij njeriu dhe zemra mu zbutë. Të qarit e tij e jep një sinjal se është i vetëdijshëm për gjynahet që ia ka bërë Allahut dhe është i mërzitur sepse ai atë e kundërshton dhe ka dëshirë ta përmirësojë veten. Ai është besimtar me bindje, mirëpo i sprovuar. Ai kërkon shërim dhe kërkon nga unë t’i ndihmoj.
Në vete thashë: “Gjendja ime mundet të jetë e njëjtë sikurse e tij, madje edhe më e rëndë. E vërtetë është se unë nuk kam shijuar alkool asnjëherë, rrethi ku jetoja nuk e përdornin, mirëpo unë ndoshta e kam shijuar të dehurit e shkujdesjes, e cila më bëri të largohem tepër nga Zoti im dhe t’i harroj të drejtat e Tij. Ai qan për mangësitë e veta, kurse unë dhe ata që janë si unë nuk qajmë për mangësitë e tona dhe ka mundësi që vetja të na mashtrojë.”
U drejtova kah ai i cili kërkoi nga unë të lutem për të që ta lërë alkoolin dhe i thashë: “Eja së bashku të lutemi për ne:“O Zoti ynë! Ne e kemi futur veten në gjynah, prandaj, nëse Ti nuk na fal dhe nuk na mëshiron, ne vërtet që do të jemi nga të humburit.””[1]
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
[1] (El-Araf: 23)
