Nëna e një djaloshi ishte në gjendje kritike dhe shtrihej në spital. Një ditë nga ditët mjekët e lajmëruan djaloshin se gjendja e nënës së tij është shumë e keqe dhe nuk shpresohet për të shërim dhe në çdo moment mundet të ndërrojë jetë. Djaloshi doli nga dhoma e nënës së tij, ishte i mërzitur për gjendjen e saj dhe u nis drejt shtëpisë. Nuk mundej të rrinte i qetë në shtëpi, larg nënës së tij, kështu prapë vendosi të kthehet. Rrugës ndaloi me një pompë benzine, ku poshtë makinës së tij e pa një karton me një mace në të, e cila sapo kishte pas lindur mace të vogla dhe numri i tyre ishte i madh. Ato të voglat nuk mundeshin të ecnin dhe tha në vete se kush u sjell atyre ushqim duke qenë ato në këtë gjendje.
Hyri në shitore dhe u bleu ushqim, ua vendoi përpara tyre dhe u nis për në spital. Hyri në dhomën e nënës së tij, mirëpo mbeti i shtangur dhe i ranë nga dora gjërat që i kishte blerë për nënën. Nëna e tij nuk ishte në dhomë. Mendoi se kishte ndërruar jetë. Shkon dhe e pyet motrën medicinale se ku ishte nëna e tij. Motra i përgjigjet:
– Gjendja e nënës tënde është përmirësuar për nga e mira dhe e larguam nga dhoma e përkujdesjes së veçantë dhe e kemi vendosur në dhomë tjetër me ata pacientë që gjendja e tyre është më e mirë.
Djali me shpejtësi shkoi në dhomën tjetër dhe e pa nënën e tij, gjendja iu kishte përmirësuar në të mirë. Ishte zgjuar nga koma dhe pasi që e përshëndeti, e pyeti djali se çka ndodhi me të. Nëna iu përgjigj:
– Duke qenë në atë gjendje, pa vetëdije, e pashë në ëndërr një mace dhe fëmijët e saj, i kishin pas ngritur duart dhe luteshin për mua.
I lartësuar është Allahu, i cili i largon fatkeqësitë! Shëroni të sëmurit tuaj me sadaka!
I Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të!, na porositi: “Frikojuni nga zjarri, qoftë edhe me një gjysmë hurme.”[1]
Allahu i Madhëruar thotë: “Dhe nuk ka asgjë që nuk e madhëron Atë, duke e lavdëruar, por ju (o njerëz) nuk e kuptoni madhërimin që i bëjnë ata.”[2]
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
[1] Buhariu,1417, Muslimi, 1016
[2] (El-Isra: 44)
