Dijetari dhe hoxha i mirënjohur, Muhamed Hasani, përmend dhe thotë:
Më erdhi një nxënës në qytetin Mensura të Egjiptit dhe u betua në Allahun që të lutem për prindin e tij që kishte ndërruar jetë në të njëjtën ditë. Pastaj filloi të qajë dhe të më njoftojë se përfundimi i prindit të vet nuk kishte qenë aspak i mirë, por i tmerrshëm.
“Si vdiq prindi yt?”, i thashë.
“Prindi im asnjëherë nuk ankohej nga ndonjë sëmundje, ishte i fuqishëm dhe me shëndet të mirë”, ia ktheu ai. “Sot ishim duke drekuar së bashku dhe, papritmas, prindi ndjeu dhembje barku, gjë që e detyroi ta villte ushqimin e tij. Shpejtoi deri në tualet, e uli kokën dhe filloi të vjellë derisa u lodh nga qëndrimi i gjatë, mirëpo, edhe pse volli një kohë të gjatë, përsëri kishte nevojë për të vjellë. U ul në gjunjë para tualetit, e vendosi fytyrën në të dhe vazhdoi ta nxjerrë ushqimi nga goja, derisa nga goja e tij doli një zë shumë i fortë dhe u zhduk papritmas. Më pas, u futëm në banjë, fytyra e tij qe futur në tualet, kurse ai kishte ndërruar jetë!”
Unë i thashë:
“Allahu na ruajttë! I doli shpirti në tualet?! Vëllai im, më trego se çfarë ka vepruar prindi yt!”
“Nuk ka falur namaz asnjëherë”, më tha.
“Unë nuk pakësoj asgjë nga çështja e namazit dhe vlera e tij, mirëpo shko pyete nënën tënde se çfarë ka vepruar prindi yt. Për hir të Allahut, shko pyete nënën tënde”, i thashë unë.
Nxënësi u kthye në shtëpi dhe e kishte pyetur nënën e vet, kurse ajo duke qarë i kishte thënë birit të vet:
“O biri im, babai yt punonte me kamatë.”
Kur m’i tregoi fjalët e nënës së vet, i thashë:
“Ah, po, kjo është! Hante haram. I hante të hollat e njerëzve me të kotë, prandaj ka përjetuar një përfundim të tillë.”
Allahu i Madhëruar thotë: “Ata që marrin fajde, do të ringjallen (në Ditën e Gjykimit) si ai që djalli e ka çmendur me prekjen e vet, sepse ata thonë se tregtia është njëlloj si kamataria. Porse Allahu e ka lejuar tregtinë, kurse kamatarinë e ka ndaluar.”[1]
[1] (El-Bekare: 275)
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
