JETA E ZEMRËS
Meditimi është çelësi i jetës së zemrës. Atij që i jepet mbarësia ta meditojë Kuranin, vetëm se është kapur për çelësin më të madh të jetës së zemrës. Nuk ka gjë më të dobishme për zemrën se leximi i Kuranit me meditim dhe përsiatje.
Malik ibn Dinar, Allahu e mëshiroftë, thotë: “Kurani është pranverë për zemrën e besimtarit, ashtu si shiu që është pranverë për Tokën.”[1]
NË ÇDO TRI DITË
E kishte zakon ta bënte hatme Kuranin në çdo tri ditë. Shokët e tij u çuditën dhe e pyetën se si po gjente kohë për hatme kaq shpejt.
U përgjigj: “Shkoj në xhami gjysmë ore para ezanit dhe e lexoj një xhuz të plotë. Pasi të thirrë ezani, e nisi xhuzin tjetër derisa të thirret ikameti e, pasi të përfundojë namazi, e lexoj pjesën tjetër që më ka mbetur nga xhuzi i dytë. Kështu bëhen dy xhuza. Kështu veproj gjatë pesë kohëve të namazit dhe kështu bëhen dhjetë xhuza në ditë. Për tri ditë nga dhjetë xhuza, bëhen tridhjetë xhuza, pra hatme Kurani.
Me të vërtetë, Ramazani është muaji i Kuranit.
PËRSËRITJA DHE LEXIMI I PËRBASHKËT I KURANIT
Një prej projekteve më parësore për ta pastruar shpirtin gjatë netëve të Ramazanit, le të jetë përsëritja e Kuranit.
Xhibrili n për çdo natë të Ramazanit e takonte Pejgamberin ﷺ dhe e lexonin bashkërisht Kuranin.[2]
Nuk ka më mirë për një besimtare se ta lexojë bashkërisht Kuranin me familjen e saj apo me ndonjë motër myslimane, që në këtë mënyrë shpirti i saj të jetë më aktiv, të përforcohet për në punë të hairit dhe të shtojë në dobi.
SHPËRNDARJA E USHQIMEVE DHE PIJEVE ME RASTIN E HATMES SË KURANIT
Nuk dimë që ka argument nga Pejgamberi ﷺ dhe ndonjëri nga sahabët j e as tabi’inët dhe as nga dijetarët e parë, se me rastin e përfundimit të leximit të Kuranit në Ramazan, të kenë shpërndarë ushqim, pije dhe ëmbëlsira dhe ta kishin marrë këtë si traditë këtë veprim. Kjo është risi e shpikur në fe, sepse vjen pas përfundimit të një adhurimi, bëhet për hir të këtij adhurimi dhe përcaktohet të bëhet në kohën e veprimit të këtij adhurimi. Me të vërtetë, çdo risi në fe është devijim.”[3]
MOS U MËRZIT
Gruaja e cila dëshiron të bëjë hatme në Kuran, nëse i vijnë menstruacionet para se të përfundojë hatmen, i lejohet gjatë kësaj periudhe të lexojë nga Kurani përmendsh (nëse është hafëze), apo nëse ka nevojë të lexojë nga Mus’hafi (nëse nuk është hafëze), i lejohet të lexojë me kusht që Mus’hafin ta shfletojë me dorëza apo me peshqir, dhe të ngjashme me to.[4]
GJALLËRIMI I ZEMRËS
Sa më shumë që nijetet shtohen, aq më e madhe është edhe vepra. Pejgamberi ﷺ ka thënë: “Secili njeri shpërblehet sipas nijetit të tij.”[5]
Kështu që, kur e lexojmë Kuranin, mund të bashkojmë shumë synime dhe nijete, ku ndër to, theksojmë:
Shtimin e të mirave. Një germë shpërblehet me një sevap e sevapi shumëfishohet deri në dhjetë.
Kërkimi i ndërmjetësimit: “Agjërimi dhe Kurani do të ndërmjetësojnë për robin në Ditën e Kiametit.”[6]
Përmendja e Allahut.
Duaja.
Ngritja e gradave në Xhenet: “…Sepse vendi yt në Xhenet do të jetë tek ajeti i fundit që do ta lexosh.”[7]
Kërkimi i shërimit: “Ne shpallim nga Kurani atë që është shërim dhe mëshirë…” (El-Isra: 82)
Qetësimi i zemrës: “Vërtet, zemrat qetësohen me përmendjen e Allahut!” (Er-Rad: 28)
Dija dhe kërkimi i mirësisë: “Më i miri ndër ju është ai që e mëson Kuranin për vete dhe pastaj ua mëson të tjerëve.”[8]
Meditimi dhe të punuarit me të: “… Për të përsiatur ajetet e tij…” (Sad: 29)
Jahja ibn Ebi Kethir, Allahu e mëshiroftë, thoshte: “Mësojeni nijetin, sepse ai është më i madh se vepra.”[9]
Dr. Muhamed Ibn Munexhidi
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
Pjesë nga libri: Zahireja e agjëruesit (i përkthyer në gjuhën shqipe)
[1] Hiljetu el-Evlija (2/358).
[2] Buhariu (6), Muslimi (2308).
[3] Fetava el-Lexhnetu ed-Daime (2/489).
[4] Fetava Ibn Baz (6/361).
[5] Buhariu dhe Muslimi prej hadithit të Omerit h. Ahmedi (6589), prej hadithit të Abdullah ibn Amru h, shejh Albani e saktësoi në Sahih el-Xhami’ (3882).
[6] Imam Ahmedi (6589), prej hadithit të Abdullah ibn Amru h, shejh Albani e saktësoi në Sahih el-Xhami’ (3882).
[7] Ebu Davudi (1464) dhe (2914), prej hadithit të Abdullah ibn Amru h, shejh Albani e saktësoi hadithin.
[8] Buhariu (5028), prej hadithit të Othmanit h.
[9] Hiljetu el-Evlija (3/70).
