I keni parë njerëzit se si mburren me ndejat ku të ftuar janë njerëz me autoritet dhe nam, aty njoftohen dhe lidhen mes vete, apo e realizojnë ndonjë nevojë a kërkesë që e synojnë; ta dini që personat që ulen në mexhliset ku mësohet përmendsh Kurani janë shumë më të mira dhe më të lumtura se ndejat e tjera. Kjo për shkak se Pejgamberi, alejhi selam, tha: “Kur mblidhen njerëzit në shtëpitë e Allahut, e lexojnë Kuranin dhe e mësojnë së bashku me njëri-tjetrin, vetëm se mbi ta zbret qetësia, i mbulon mëshira e Allahut, i rrethojnë melekët dhe Allahu i përmend në mesin e atyre që janë tek Ai.”[1]
– Këta persona i përfshijnë katër mirësi:
- Ju zbret qetësi prej Allahut.
- I mbulon mëshira e Allahut, e cila është afër bamirësve dhe robërve të drejtë. Robi ka shumë nevojë për rahmetin e Allahut. A nuk thotë shpeshherë në lutjet e tij: “O Mëshirues i Mëshiruesve!” Dije që dera e rahmetit të Allahut është e hapur, andaj shpejto furishëm kah ajo që Allahu të të mëshirojë.
- I rrethojnë melekët. Ata janë krijesa të nderuara të Allahut, që nuk e kundërshtojnë Allahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruar.
- I përmend Allahu në mesin e atyre që janë tek Ai. Ku mund të krahasohet kjo mirësi me dëshirën e disave që duan t’i përmendin apo të përmenden prej njerëzve me nam dhe autoritet? A ka respekt më të madh dhe më të lartë për robin se ta përmendë Allahu atë para melekëve?!
– Këto mexhlise i zbukurojnë edhe mirësi dhe vlera të tjera, që janë përmendur në argumente të tjera:
- Në përgjithësi këto mexhlise ndodhin në shtëpitë e Allahut, ndërsa Allahu i lavdëroi ata që i ngrenë shtëpitë e Allahut me adhurim: “Në xhamitë, që Allahu ka urdhëruar të ngrihen e të përmendet aty emri i Tij, Atë e lavdërojnë në mëngjes dhe në mbrëmje njerëz, të cilët shitblerja nuk i pengon për ta përmendur Allahun dhe të cilët e falin namazin dhe e japin zekatin dhe të cilët kanë frikë nga Dita (e Kiametit), kur zemrat dhe shikimet do të jenë të shqetësuara. (Këta shpresojnë) që Allahu t’i shpërblejë sipas veprave më të mira që kanë bërë e t’ua shtojë dhuntinë e Tij. Allahu i jep kujt të dojë, pa llogari.” (En-Nur: 36-38)
Pejgamberi, alejhi selam, për çështjen e xhamive tha: “Vendet më të dashura për Allahun janë xhamitë, ndërsa vendet më të urryera për Allahun janë tregjet.”[2]
- Shpeshherë lexuesi i Kuranit qëndron në këto mexhlise pas kryerjes së farzit. Pejgamberi, alejhi selam, e lavdëroi këtë veprim dhe nxiti për në të dhe tregoi se për këtë person luten melekët: “Pasi të falet, për aq sa të qëndrojë në xhami, melekët luten vazhdimisht për të, duke thënë: ‘O Allah, fale! O Allah, mëshiroje!’.”[3]
- Ato janë mexhlise që frekuentohen nga hafëzët, të cilët janë miqtë e Allahut dhe të veçuarit e Tij, e të cilëve Allahu ua ngriti namin dhe ua rriti famën në dynja dhe ahiret.
- Transmetohen disa hadithe për vlerën e mexhliseve të dijes dhe të dhikrit, e njëri prej tyre është hadithi i gjatë ku tregohet për rastin e melekëve që i përcjellin mexhliset e dhikrit.
Ebu Hurejra na përcjell se Pejgamberi, alejhi selam, ka thënë: “Allahu ka caktuar melekë që shëtisin nëpër rrugë, duke i kërkuar ata që e përmendin Allahun. Dhe, nëse gjejnë ndonjë grup që e përmendin Allahun, i thonë: ‘Na i tregoni nevojat tuaja dhe i rrethojnë me krahët e tyre deri në qiellin e dynjasë.’ Allahu i pyet melekët, ndërkohë që Ai e di më mirë: – Çfarë po thonë robërit e Mi? Melekët i përgjigjen: – Ty të lavdërojnë, o Allah, Ty të falënderojnë, Ty të madhërojnë dhe Ty të lartësojnë. Allahu u thotë: – Vallë, a më kanë parë Mua? I thonë: – Jo, për Ty (betohen), nuk të kanë parë. Allahu u thotë: – Po sikur të më kishin parë Mua? Melekët përgjigjen: – Sikur të të kishin parë Ty, ata do të të lavdëronin edhe më shumë, do të të falënderonin edhe më shumë. Allahu i pyet: – Çfarë kërkojnë prej meje? I përgjigjen: – Xhenetin. Allahu u thotë: – Vallë a e kanë parë Xhenetin? I përgjigjen: – Jo, për Ty, nuk e kanë parë. Allahu u thotë: – Po sikur ta kishin parë? I përgjigjen: – Do ta kërkonin pa pushim dhe do të përpiqeshin me çdo kusht ta fitonin. Allahu u thotë: – Nga se kërkojnë mbrojtje prej Meje? I përgjigjen: – Nga zjarri i Xhehenemit. Allahu i pyet: – A e kanë parë atë? I përgjigjen: – Jo, pasha Ty, nuk e kanë parë. Allahu u thotë: – Po sikur ta kishin parë? I përgjigjen: – Nëse do ta kishin parë atë, do t’i largoheshin e frikësoheshin akoma më shumë. Allahu thotë: – O melekët e Mi, Unë ju bëj dëshmitarë ju se Unë i kam falur ata. Një prej melekëve thotë: – O Allah, aty ndodhet një person i cili nuk është aty për tjetër pos për nevojat e veta. Allahu thotë: – Tek ai mexhlis edhe ai që është rastësisht nuk do të dalë i humbur.”[4]
S’ka dyshim që dhikri dhe dija më e mirë është leximi i Kuranit, mësimi përmendsh dhe studimi i tij.
Meditoje se si Allahu e fali personin që nuk ishte pjesë e mexhlisit, ai erdhi për nevojat e tij dhe u ul në mexhlis. Kjo është përgjigjja më e mirë e pyetjes së shumicës që ankohen për nijetin e dobët, apo për mangësitë e tyre, apo se bëjnë disa gjynahe në vetmi, e ajo i nxit të mendojnë që të largohen nga shoqërimi i shokëve të mirë.
(Pjesë nga libri: “Nxënia përmendsh e Kuranit” – është i përkthyer në shqip)
Dr. Muhamed ed Duvejshi
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
[1] Muslimi (2699).
[2] Muslimi (671).
[3] Buhariu (647).
[4] Buhariu (6408), Muslimi (2689).
