– Cila do të ishte porosia jote e parë për të riun që e arrin këtë moshë?
* Kalimi në këtë periudhë kërkon të mendosh gjatë për veten dhe të rishikosh krejt jetën tënde. Dije që prej teje sot nuk pranohet ajo që pranohej deri dje.
Fillo me adhurimin e Allahut. Falja e namazit është adhurimi kryesor në orbitën e adhurimeve. Për vlerën e namazit Pejgamberi, alejhi selam, thotë: “Gjëja e parë prej veprave që robi do të llogaritet në Ditën e Kiametit është namazi. Nëse namazin e ka në rregull, atëherë do të shpëtojë dhe do të fitojë e, nëse namazin nuk e ka në rregull, atëherë do të humbë dhe do të dështojë. Nëse namazi i tij ka mangësi, atëherë Allahu thotë: “Shikoni robin Tim se a ka namaze vullnetare?” Në këtë mënyrë atij i plotësohen mangësitë e namazit farz, pastaj kështu vazhdohet edhe me veprat e tjera.”[1]
Nëse porosia ime është të kujdesesh për namazin, kjo nuk do të thotë se po të akuzoj që ti nuk e fal fare namazin, por qëllimi im është se si e ke raportin me namazin me xhemat: A kujdesesh për përulësinë në namaz? A falesh me qetësi e përkushtim? A kujdesesh për rregullat e tjera të namazit?
Pastaj shikoje raportin tënd me prindërit: si sillesh dhe sa i respekton ata. Respektimi i tyre u përmend paralelisht me një vijë me respektin e Allahut, ndërsa Pejgamberi, alejhi selam, mosrespektimin e prindërve e llogariti prej gjynaheve të mëdha. Enes ibn Maliku tregon se Pejgamberi, alejhi selam, u pyet për gjynahet e mëdha dhe tha: “T’i bësh ortak Allahut (idhujtaria), mosrespektimi i prindërve, vrasja e njeriut pa të drejtë dhe dëshmia e rrejshme.”[2]
Ruaje gjuhën, shikimin dhe gjymtyrët e tjera. Shiko se kë po merr për shok. Dije se njeriu do të ringjallet në Ditën e Kiametit me atë që do. Njeriu është në fenë e shokut të vet.
Pastaj shiko si je në raport me prioritet e tua?
A vazhdon të jetosh ende me shpresat e fëmijëve dhe me mendtë e tyre? Ti tashmë je përshëndetur me periudhën e fëmijërisë dhe ke hyrë në botën e burrnisë me plot kuptimin e fjalës.
Cilat janë shpresat dhe aspiratat e tua?
Ajo që shpresohet prej teje janë aspiratat dhe shpresat e tua të mos kufizohen me jetën e kësaj dynjaje, por ta tejkalojnë atë.
Ti ke nevojë të qëndrosh me veten, të mendosh gjatë për gjendjen tënde dhe më pas t’i përmirësosh gjërat me të cilat nuk është i kënaqur Zoti ynë.
– Babi im! Disa të rinj thonë: “Kënaqu në rini, sepse çdo adhurim që të ikën në rini, e kompenson në pleqëri!”
* Biri im, logjika e tillë është larg realitetit për disa arsye:
- Kënaqësia reale është në adhurimin e Allahut dhe në qëndrueshmërinë në fenë e Tij, mirëpo ata që ia kthejnë shpinën udhëzimit të Allahut nuk e kuptojnë këtë realitet.
- Rinia është mundësi që nuk kthehet. Pejgamberi, alejhi selam, lajmëroi se Ditën e Kiametit kur gjendja e njerëzve do të jetë e rëndë dhe Dielli do të jetë diç më tepër se një kilometër mbi kokat e tyre, pikërisht në këtë ditë Allahu do të nderojë një grup njerëzish duke i futur në hijen e Arshit të Tij, e në mesin e tyre është “një i ri i cili është rritur në adhurimin e Allahut”. E si mund të krahasohen kënaqësitë e dynjasë dhe epshet kalimtare me këtë mirësi e nderim hyjnor?
- Njeriu do të merret në llogari në Ditën e Kiametit për disa gjëra me rëndësi, ndër të cilat është jeta e tij në përgjithësi si e kaloi dhe ku e harxhoi, e më pas në veçanti do të pyetet për rininë e tij. Pra, për periudhën e rinisë do të pyetet dy herë. Andaj, pashë Allahun, lëri çfarë thonë të hutuarit dhe bjerraditësit.
- Periudha e rinisë është periudhë e fuqisë dhe aktivitetit. Por, kjo nuk zgjat gjithmonë, sepse vjen koha kur fillon periudha e dobësisë dhe njeriu nis të kthehet ashtu siç lajmëroi Allahu: “Allahu është ai që ju ka krijuar të dobët, pastaj, pas dobësisë, ju ka bërë të fuqishëm e, pas fuqisë, ju bën të dobët dhe të thinjur. Ai krijon çfarë të dojë; Ai është i Gjithëdijshëm dhe i Fuqishëm për çdo gjë.” (Er Rum, 54)
Pas kësaj, a i takon të mençurit të thotë: Po e lë për më vonë kryerjen e adhurimeve, për në pleqëri, që njëherë të kënaqem në rini, kur dihet se rinia simbolizon fuqinë dhe gjallërinë, kurse pleqëria simbolizon pafuqinë dhe dobësinë.
- Pika më e rëndësishme: kush i garanton të riut se do të jetë i gjallë deri në pleqëri, kur atij mund t’i vijë vdekja edhe i ri. Po edhe sikur t’i garantohej që do të jetojë gjatë, kush i garanton atij se do t’i kthehet Allahut me pendim dhe do të përqendrohet në fenë e Allahut?!
Dr. Muhamed ed Duvejshi
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
(Pjesë nga libri: “BIRI IM, TASHMË JE BËRË BURRË” – i përkthyer në gjuhën shqipe)
[1] Ahmedi (9210), Tirmidhiu, Nesaiu (465), Ibn Maxhe (1425).
[2] Buhariu (2653), Muslimi (89).
