– Babi im! Shumë të rinj harrojnë se edhe i riu vdes! A mund të më tregosh për të rinj që vdiqën në rininë e tyre?
* Me gjithë respektin, biri im! Umejr ibn Ebu Vekasi ra dëshmor në Betejën e Bedrit në moshën gjashtëmbëdhjetëvjeçare. Në të njëjtën betejë ranë dëshmorë të rinjtë Harithe ibn Numani dhe Muavidh ibn Harithi.
Di shumë raste në kohën e sotme për të rinj që vdiqën në lulen e rinisë. Në mesin e tyre do të veçoj një rast për tre të rinj që mësonin në shkollë të mesme dhe vdiqën brenda një ore.
Njëri prej tyre, një javë para se të vdiste, më pyeti: “Kur njeriu vdes dhe e vonojnë varrosjen e tij, a pyetet për Zotin e tij, për fenë e tij dhe për Profetin e tij para se të varroset?”
I thashë: “O biri im, dije se një gjë është e sigurt: pasi të vdesësh, do të merresh në pyetje, ndërsa kur e si, kjo as që e përshpejton e as që e vonon këtë realitet. E rëndësishme për ty është të përgatitësh për përgjigjen e pyetjeve në varr.”
As mua e as atij nuk na shkoi mendja se pas pak ditësh pikërisht ai do të jetë banor varri dhe do t’i bëhen pikërisht ato pyetje! Tani, pasi të varrosëm, o Muhamed, si iu përgjigje pyetjeve që t’i parashtruan melekët? Allahu të mëshiroftë dhe ta ndriçoftë varrin, ty dhe dy shokëve të tu!
Një i ri tjetër dallohej me mendjemprehtësi dhe gjallëri. Secili që e njihte shpresonte se ky do të kishte një të ardhme të ndritur. Në çdo kohë që emri tij më sillej nëpër mend, e portretizoja me fjalët e poetit[1]:
O yll (që ty të dua në mesin e gjithë atyre yjeve), sa shpejt ike,
si gjithë yjet e agimit, që shumë shpejt fshihen me lindjen e mëngjesit.[2]
Tjetri, sapo e kreu provimin e diplomës në shkollën e mesme, udhëtoi pa e pritur rezultatin e provimit, por exheli ishte më i shpejtë dhe vdiq rrugës.
Një tjetër, posa e kreu fakultetin, shkoi në Mekë që të kryente umren. Gjatë kthimit, në hyrje të qytetit të tij, i pa tabelat me emrin e qytetit dhe i pa shtëpitë e para, por exheli ishte më i shpejtë. Nuk arriti të hynte i gjallë në qytet. Priste të martohej dhe të punësohej, por vdekja ishte më e shpejtë.
Dy të rinj të tjerë, për të cilët kisha mendim të mirë dhe i llogarisja të devotshëm, ndërkohë Allahu e di më së miri gjendjen e tyre, njëri tashmë kishte filluar shkollimin në universitet, ndërsa tjetri ishte diku nga fundi i magjistraturës, dhe të dy vdiqën rrugës duke u kthyer prej Mekës.
Biri im! Fytyrat e këtyre të rinjve ende i kam para sysh. Allahu i mëshiroftë dhe na bashkoftë me ta në Xhenetin e Tij!
Ata mendonin rreth së ardhmes së tyre, planifikonin dhe punonin për një të ardhme të mirë, si dhe familjarët shpresonin për ta të ardhme të ndritshme në këtë dynja, megjithatë e braktisën dynjanë me çdo gjë që gjendet në të. Na mbetet vetëm ta lusim Allahun që të kenë qenë prej punëmirëve.
Vallë, a mendon dikush prej të rinjve se exheli e harron apo ndokush e siguron se ai do të jetojë deri në pleqëri?
– Babi im! Po si është halli i atyre që nuk janë punëmirë?
* Biri im! Shpresoj të të mjaftojë ky shembull sa për ilustrim: një i ri me origjinë nga një familje e ruajtur dhe fetare, mori tjetër kah nga ai i familjes së tij. Kështu, ai mori rrugë të keqe, ndërsa familja e tij nuk njihej si e tillë. Filloi të përdorte drogën, derisa një ditë e teproi me dozën e marrë dhe rezultoi të ishte fatale për të. Vdiq ende pa i mbushur të njëzetat. Allahu ia faltë mëkatet!
E sa e sa të rinj sot vdesin në aksidente komunikacioni dhe fatkeqësi të ndryshme? Me dhjetëra, ndoshta edhe më shumë!
Dr. Muhamed ed Duvejshi
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
(Pjesë nga libri: “BIRI IM, TASHMË JE BËRË BURRË” – i përkthyer në gjuhën shqipe)
[1] Poeti është Ebu Hasan Ali ibn Muhamed et Tihami, jetoi dhe veproi në periudhën e abasitëve. Ndërroi jetë në vitin 416 hixhrij. (sh. p.)
[2] Ky është vargu i gjashtë prej trembëdhjetë vargjeve të poemës vajtuese të poetit et Tihami që i tha me rastin e vdekjes së të birit të tij. Ai me këto fjalë kishte për qëllim se i biri i tij iku shpejt, sikur njerëzit e tjerë që jetojnë disa vjet dhe ikin të gjithë. Kështu është dynjaja dhe realiteti i saj: si yjet që dalin dhe shkëlqejnë natën e, pastaj, shumë shpejt humben me paraqitjen e mëngjesit. (sh. p.)
