“O ju që kei besuar! Pendohuni sinqerisht te Allahu, se Zoti juaj mund t’ua shlyejë gabimet tuaja e t’ju shpiejë në kopshte, nëpër të cilët rrjedhin lumenjt, në Ditën në të cilën Allahu nuk do ta turpërojë Profetin dhe ata që bashkë me të kanë besuar; drita e tyre ecë para tyre dhe në të djathtë të tyre.
Ata thonë: “O Zoti ynë, plotësona dritën tonë dhe falna neve, sepse, Ti, me të vërtetë, je i Plotëfuqishëm.”
(Tahrim: 8).
وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
” Të gjithë ju, o besimtarë, pendohuni te Allahu, që të arrini shpëtimin!.”
(Nur: 31)
وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ.
أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ.
”Dhe ata, që kur bëjnë vepra të turpshme ose i bëjnë dëm vetes, e kujtojnë Allahun – dhe kërkojnë falje për mëkatet e tyre.
E kush falë mëkatet përveç Allahut?
– Ata nuk ngulmojnë në atë që kanë punuar, e ata e dinë këtë.
Shpërblimi i tyre është falja madhështore (e mëkateve) nga ana e Zotit të tyre dhe xhennetet nëpër të cilët rrjedhin lumenjt!
E në to do të qëndrojnë përherë.
Sa shpërblim i bukur është ky, për ata që punojnë vepra të bukura!.”
(Imran: 135-136).
أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى اللَّهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ.
“E, përse ata nuk pendohen, (të kthehen te Allahu) e të kërkojnë ndjesë nga Ai?
Se, Allahu, është falës dhe mëshirues.”
(Maide: 74).
إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا.
وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا.
“Allahu është pranues i pendimit vetëm për ata që bëjnë ndonjë të keqe prej padijenisë, e shpejt pendohen; e këtyre Allahu ua pranon pendimin.
Se, Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Plotëdijshëm.
Nuk pranohet pendimi i atyre, që vazhdimisht bëjnë të këqija për derisa t’u arrijë vdekja; e atëherë thonë: “Unë tani me të vërtetë po pendohem”.
As për ata që vdesin duke qenë mohues, për këta, Na kemi përgatitur dënim të dhembshëm.”
(Nisa: 17-18).
وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا.
“E, ai që pendohet dhe punon vepër të mirë, është i kthyer krejtësisht kah Allahu.”
(Furkan: 71).
الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ.
“Ata (engjëjt) që e mbajnë Arshin dhe ata që janë rreth tij, e madhërojnë Zotin e tyre me falënderim dhe i besojnë Atij, si dhe lypin falje (prej Allahut) për ata që kanë besuar (duke thënë): “O Zoti ynë, Ti përfshinë çdo gjë me mëshirën dhe dijeninë; prandaj fali ata që janë penduar dhe që ndjekin rrugën Tënde dhe ruaji ata prej dënimit të ferrit!.”
(Gafir: 7).
إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا.
“Përveç atij që pendohet, dhe beson e punon vepra të mira. Këtyre, Allahu, ua ndërron veprat e këqia në të mira.
E, Allahu është falës e mëshirues.”
(Furkan: 70).
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ.
“Thuaj: “O robërit e mi, që i keni bërë keq vetvetes, mos e humbni shpresën në mëshirën e Allahut!
Allahu, me siguri, i falë të gjitha mëkatet.
Ai, me të vërtetë, është falës dhe përdëllimtar.”
(Zumer: 53).
Transmetohet nga Ebu Musa,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë:
“Me të vërtetë Allahu aze ue xhele e shtrinë dorën natën që të pendohet ai që ka bërë mëkate ditën.
Dhe e shtrinë dorën e Tij ditën që të pendohet ai që ka bërë mëkat natën, (kështu vazhdon) derisa të lind dielli nga perëndimi (kjo është një nga shenjat e mëdha të kiametit).”
(Shënon: Muslimi: 2759 dhe Nesaiu).
Transmetohet nga Ebu Hurejra,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë:
“Me të vërtetë besimtari kur bën mëkat do t’i bëhet atij një pikë e zezë në zemrën e tij. Nëse pendohet, largohet nga mëkati dhe kërkon falje, atëherë i largohet pika e zezë (i pastrohet zemra). (Nëse nuk pendohet) Nëse i shton mëkatet, i zmadhohet pika e zezë në zemër,(vazhdon kështu) derisa t’i mbulohet zemra e tij me pika të zeza. E ajo është Rani (prishje, ashpërsim, flliqje, katrani) për të cilën Allahu tha: “E, nuk është ashtu!
Por, veprat e tyre (të këqia) i kanë ndryshkur zemrat e tyre (i kanë nxirë).”
(Mutafifin: 14).
(Shënon: Tirmidhiu: 3334, Nesaiu, Ibn Maxhe: 3244, dhe Ibn Hibani në sahihun e tij: 930. Tirmidhiu thotë se hadithi është sahih).
Transmetohet nga Abdullah Ibn Omeri,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë:
” Me të vërtetë Allahu ia pranon robit të Tij pendimin, derisa t’i vijë shpirti në grykë(para daljes së shpirtit, çastet e vdekjes).”
(Shënon: Ibn Maxhe: 3425, Tirmidhiu: 3537, dhe thotë se Hadithi ështê Hasen (i mirë).
Transmetohet nga Ebu Hurejra,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë:
Allahu aze ue xhele ka thënë:
“Unë jam për robin Tim, ashtu siç mendon ai për Mua.
Dhe jam me robin Tim, përderisa ai më përmend Mua.
Pasha Allahun, nuk ka aspak dyshim se Allahu gëzohet më tepêr pêr pendimin e robit të Tij, sesa ai që gëzohet në çastet kur e gjen kafshën e tij të humbur në shkretëtirë.
Ai i cili më afrohet një pëllëmb, i afrohem atij dy pëllëmb.
Ai i cili më afrohet dy pëllëmb (gjysmë krahu), i afrohem atij një krah.
Ai i cili drejtohet nga Unë duke ecur, Unë do drejtohem drej tij me vrapim (shpejtësi).”
(Shënon: Muslimi: 2675, Buhariu: 7405).
Transmetohet nga Ebu Dherri,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se Muhamedi,- salallahu alejhi ue selem!,- ka thënë:
“Kie frikë Allahun kudo që je, pas çdo vepre të keqe veproje një vepër të mirë, sepse ajo (vepra e mirë) do ta shlyej atë (veprën e keqe), dhe sillu me njerëzit me moral të mirë.” (Shënon: Tirmidhiu: 1988, dhe thotë se hadithi është hasen).
Transmetohet nga Imran Ibn Husajni,- Allahu qoftë i kënaqur me të!,- se një ditë erdhi një grua tek Pejgamberi alejhi selam, e cila kishte mbetë shtatëzënë gjatë aktit seksual (por në imoralitiet- zina), dhe i tha: O i dërguar i Allahut, unë kam bërë mëkat, për të cilin ekziston denimi, andaj ekzekutoje dënimin mbi mua.
Pejgamberi alejhi selam e thirri uelijin(përgjegjësin) e saj dhe i tha: “Përkujdesu për të derisa të lind fëmijën, e pastaj sille këtu pas lindjes.”
Përgjegjësi i saj e solli, pejgamberi alejhi selam urdhëroi që t’i shtrëngohen apo lidhen mirë rrobet e saja, më pas dha urdhërin për gurorëzimin e saj dhe u gurorëzua.
Pastaj, pejgamberi alejhi selam ia fali namazin e xhenazes, Omeri (i habitur) pyeti: O i dërguar i Allahut, ia fale (namazin) xhenazen, kurse ajo kishte kryer imoralitet (ishte zinaqare).
Pejgamberi alejhi selam iu përgjigj: “Ajo ka realizuar pendim të duhur, dhe sikur të ndahej pendimi i saj ndërmjet shtatëdhjetë banorëve të Medinês, do të mjaftonte.
Dhe a ke parë diçka më mirë sesa t’ia dhurojë Allahut të Madhêruar shpirtin me dorën e saj.”
(Shënon: Muslimi- 1696).
Autor: Muhamed Ahmed el Adeviju.
Nga arabishtja: Suad B. Shabani.
