Pendimi te Allahu është angazhimi më i madh që duhet ta bëjë njeriu gjatë jetës së tij. Pendimi është i pandashëm për jetën e njeriut. Allahu të gjithë njerëzit i thërret në pendim, të gjithë, edhe ata që mohuan Allahun sikur të ktheheshin te Allahu, Allahu do të pranonte pendimin e tyre. Allahu thotë në Kuran: “Thuaju atyre që nuk besojnë: nëse largohen (nga mosbesimi), do t’u falet e kaluara (Enfal 38). Pendimi nuk është i veçantë vetëm për njerëzit që bëjnë mëkate. Ai është një urdhër nga Allahu dhe është i domosdoshëm për të gjithë. Allahu thotë në Kuran: “Të gjithë ju, o besimtarë, kthehuni tek Allahu të penduar, që të arrini shpëtimin!” (Nur 31). Ndërsa ata të cilët pendohen te Allahu, Allahu ka premtuar se do të pranoj pendimin e tyre. Allahu thotë në Kuran: Ai e pranon pendimin e robërve të Vet, i fal gjynahet dhe i di të gjitha çfarë punoni ju” (Shura 25). Allahu hapi dyert e shpresës dhe faljes. Allahu tha: Thuaj: “O robërit e Mi, që i keni bërë keq vetes me gjynahe, mos e humbni shpresën në mëshirën e Allahut! Allahu, me siguri, i fal të gjitha gjynahet. Vërtet, Ai është Falësi i madh dhe Mëshirëploti” (Zumer 53).
Nuk ka shpëtim dhe nuk ka rrugëdalje tjetër, përveçse përmes pendimit dhe kthimit te Allahu. Ndërsa Allahu i qortoi ata të cilët nuk shpejtojnë në pendim dhe në kthimin te Ai. Allahu thotë në Kuran: “A nuk ka ardhur koha për besimtarët e vërtetë, që zemrat e tyre të përulen para këshillave të Allahut dhe para së Vërtetës që Ai ka shpallur” ( Hadid 16).
I Dërguari i Allahu i urdhëronte shokët e tij që të pendohen dhe të kthehen në rrugën e Allahut. Ai thoshte: “ O ju njerëz pendohuni te Allahu se unë pendohem te Allahu më shumë se njëqind herë brenda ditës”. Edhe praktikisht i Dërguari i Allahut na mësonte rëndësinë e pendimit dhe kthimit te Allahu. Ibnu Umeri thotë për Pejgamberin: “ Gjatë qëndrimit të Pejgamberit në një mexhlis ia numëronim më shumë se njëqind herë duke thënë: Zot më falë mua dhe prano pendimin tim”.
Sikur ndonjëri prej nesh të largohej nga vendi i punës. Sikur ndonjërit prej nesh ti sillet lajmi nga Drejtori gjeneral i firmës ku ti punon dhe të lajmërojnë se ti je i larguar nga puna, për shkak të shkeljeve. A thua si to të veprojmë? Si do ta përjetojmë këtë lajmë. A nuk do te angazhohemi me gjithë mundin që të kthehemi prapë në vendin e punës. A nuk do të bënim një kërkesë? A nuk do ti lutemi që ti falë lëshimet dhe gabimet tona. A nuk mendojmë ndonjëherë se mos me veprat tona po e meritojmë largimin tonë nga mëshira e Allahut. Ne në çdo ditë në mëngjes mendojmë për fitimin dhe shtimin e pasurisë për të jetuar më mirë. Ashtu sikur mendojmë në këtë, të mendojmë edhe për kthimin te Allahu, të përgatitemi për takimin e kthimit ton te Allahu. Është e keqe që i riu të vonoj pendimin sepse vdekja vjen në befasi. Por, është edhe më e keqe kur i moshuari nuk kthehet te Zoti i tij. Pa tjetër, të gjithë ne duhet të pendohemi te Allahu. Sepse i Dërguari i Allahut ka thënë: “ Çdo bir i Ademit është gabon. Ndërsa më i miri prej atyre që gabon është ai që pendohet”. “ Pasha Atë në dorën e të cilit është shpirti im. Sikur të mos bëni mëkate, do të ju largonte Allahu nga kjo botë dhe do të sillte një popull të cilët bëjnë mëkate dhe pastaj kërkojnë falje te Allahu de Allahu ua falë”.
Ai i cili nuk pendohet e Allahu është prej të padrejtëve ndaj vetvetes së tij. Allahu thotë në Kuran: “Ata që nuk pendohen, janë vërtet keqbërës” ( Huxhurat 11). Thotë Ibnul Kajjimi në lidhje me këtë ajet: “ Allahu i ndau robit e Tij në dy kategori. Ata të cilët pendohen dhe ata të cilët i bëjnë padrejtësi vetës së tij, dhe nuk ka kategori tjetër”. Po ashtu thotë: “ Atë që duhet ta ketë parasysh myslimani është se mëkatet pa tjetër do ta dëmtojnë njeriun. Dëmi i tyre në zemra është sikur dëmi i helmit në trup dhe nuk ka ndonjë e keqe në këtë botë përveçse është rezultat i mëkateve të njerëzve”.
Pendimi ka një vlerë të madhe te Allahu. Pendimi ka qenë cilësi e të gjithë pejgamberëve, duke filluar nga Ademi alejhi selam e gjerë te i Dërguari i fundit, Muhamedi alejhi selam.
Prej mirësive të Allahut dhe fisnikërisë së Tij është se Ai gëzohet kur robi i Tij pendohet te Ai. Ky gëzim i takon Madhërisë së Tij. Transmeton Enesi nga Pejgamberi, i cili ka thënë: “ Allahu gëzohet me pendimin e robit të Tij më shumë se ndonjëri prej jush i cili ka marr rrugën në një shkretëtirë. Me vete ka marr deven dhe mbi të ka vendos ushqimin dhe pijen. Kur u lodh nga udhëtimi, u ndal në një pemë që të pushoi. Ishte shtri të pushoj dhe kur u ngrit, deveja e tij kishte humbur. E kërkoi dhe nuk e gjeti. U kthye te pema, kishte humbur çdo shpresë të jetës. U shtri, mbylli sytë dhe po pret momentin e vdekjes. Kur hapi sytë pa devenë para tij e cila ishte kthyer te pronari i saj. Pastaj ky njeri nga gëzimi, duke falënderuar Allahun tha O Zot, Ti je robi im e unë jam Zoti yt. i Dërguari i Allahut tha gaboi ky njeri nga gëzimi i madh”.
Prej begative dhe mirësive të Allahut është se Ai shtrinë dorën e pendimit ditën që të pranoj pendimin e mëkatarit të natës dhe shtrinë dorën e pendimit natën që të pranoj pendimin e mëkatarit të ditës. I Dërguari i Allahut thotë: “ Allahu shtrinë dorën e pendimit natën që të pranoj pendimin e mëkatarëve të ditës dhe shtrinë dorën e pendimit ditën që të pranoj pendimin e mëkatarëve të natës, gjersa të lind dielli nga perëndimi”.
Prej begative dhe mirësive të Allahut është se Ai kur krijoi krijesat e shkroi në librin e Tij: “ Mëshira ime ka mundur hidhërimin Tim”. Ndërsa i Dërguari i Allahut na tregon se Allahu ka krijuar njëqind mëshira. Nëntëdhjetë e nëntë i ka lënë për botën tjetër ndërsa një e ka zbrit në këtë botë dhe me të mëshirohen krijesat mes veti, sa edhe kafsha ngrit këmbën e saj nga frika që mos ta lëndoj të voglin e saj.
Umer Ibnul Hatabi tregon se pas përfundimit të njërës prej betejave sollën një fëmijë para Pejgamberit,kur panë një grua e cila po vrapon nëpër njerëz duke kërkuar fëmijën e saj. Kur gjet fëmijën e saj, e mori, e përqafoi duke qarë dhe i dha qumësht nga gjiri i saj. I Dërguari i Allahut tha a mendoni se kjo grua e hedh fëmijën e saj në zjarr? Ne i thamë jo o i Dërguari i Allahut. I Dërguari i Allahut tha: Allahu është më i mëshirshëm për robin e Tij se sa kjo nënë për fëmijën e saj”.
Sa do që mëkatet janë të mëdha, edhe nëse ato kanë arrit kupën e qiellit, nëse pendohesh sinqerisht te Allahu, Allahu me pendimin tënd do ti asgjësoj të gjitha ato mëkate. Erdhën disa njerëz te Pejgamberi dhe i than o Muhamed ajo në të cilën ti po na thërret është e mirë dhe do ta kishim pranuar, por ne kemi bërë shumë mëkate dhe gabime. Na trego a falen të këqijat tona. Atëherë të Dërguarit të Allahut i zbriti ky ajet: “Thuaj: “O robërit e Mi, që i keni bërë keq vetes me gjynahe, mos e humbni shpresën në mëshirën e Allahut! Allahu, me siguri, i fal të gjitha gjynahet. Vërtet, Ai është Falësi i madh dhe Mëshirëploti ( Zumer 53). Kur Sufjan Thevrin e vizitoi Hamad b. Seleme në sëmurjen e tij, i tha o Eba Seleme: A mendon se Allahu falë njerëz sikur unë. Hamadi i tha: “Pasha Allahun! Sikur të kërkohej të zgjidhja mes dhënies së llogarisë para prindërve dhe dhënies së llogarisë para Allahut do ta zgjidhja llogarinë para Allahut. Sepse, Allahu është më i mëshirshëm ndaj meje se sa prindërit e mi”.
Dije o njeri se mirësia e Allahut është e madhe, mëshira e tij është e gjerë. Falja e tij është mbi të gjitha. Sa mëkate ti ka mbuluar Allahu, ndërsa sikur të dëshironte Ai do ti publikonte, do të poshtëronte para gjitha krijesave. Robit e Tij bëjnë mëkate natën dhe ditën , ndërsa Ai vazhdon ti sjell të mirat e Tij te ta. Myzhde për ata të cilët pranojnë gabimin e tyre dhe kthehen te Zoti i tyre, ndërsa lotët e pendimit djegin faqet e fytyrës së tyre.
Mesazhi i Hutbës së Xhumasë
Vendi: Xhamia Dardania – Gjilan
Ligjërues: Hoxhë Shaban Murati
