Dije besimtarë i nderuar, ti i cili dëshiron të pendohesh te Allahu, ti i cili ke vendosur ti thuash po thirrjes së Allahut, dije se shejtani gjatë rrugës së pendimit të sfidon. Mundohet në çdo mënyrë dhe në çdo formë që të largoj nga kjo rrugë.
Para pendimit, gjatë pendimit, apo pas pendimit janë disa çështje që besimtari duhet ti ketë parasysh. Ndoshta këto gjëra janë edhe pengesë e njeriut për të ndjekur rrugën e pendimit. Andaj duhet të ketë kujdes prej këtyre gjërave:
– Ndoshta shejtani i del në rrugë atij që dëshiron të pendohet dhe ia kujton mëkatet e shumta, që t’ia rëndoj rrugën e pendimit. Shejtani i pëshpërit duke i thënë se ti ke bërë shumë mëkate të mëdha, edhe ashtu ke humbur shpresën për këtë jetë, edhe ashtu e tërë jeta të ka kaluar kështu. Çka të kthehesh tash kur ke mbushur gjashtëdhjetë vite e më shumë. Gabimi më i madh është nëse ti bie viktimë e këtyre vesveseve. Kujdes që të pasosh hapat e tij. Shejtani asnjëherë nuk ka qenë këshilltari që ti ja ke pa hairin. Dije o besimtarë se sa do të shumta të jenë mëkatet, ato asnjëherë nuk mund të mbulojnë mëshirën e Allahut. Sa do të mëdha të jenë mëkatet, ato nuk mund të jenë më të mëdha se mëshira e Allahut. Thotë dijetari i njohur Ibën Tejmije: “ Askujt nuk i lejohet të humbë shpresën në mëshirën e Allahut, dhe askujt nuk i lejohet që njerëzve të ua humb shpresën në mëshirën e Allahut. Për këtë kanë thënë disa prej të parëve tan: “ më i mençuri është ai i cili nuk i bënë njerëzit pesimist në mëshirën e Allahut. Por, gjithashtu nuk i tërheqë njerëzit në mëkate”. Sigurisht se ke dëgjuar thirrjen e Krijuesit tënd duke thënë: “ O bir i Ademit! Ti gjitha mëkatet unë ti fali nëse ti më lutesh dhe shpreson në Mua. O bir i Ademit! Edhe sikur mëkatet të arrin retë e qiellit, ndërsa ti kërkon falje te Unë, Unë ti fali dhe nuk e kam dert fare. O bir i Ademit! Edhe nëse ti më vjen me mëkate sa rëndësia e tokës ndërsa ti më takon Mua duke mos më bërë shok në adhurim, Unë ti fali mëkatet dhe nuk e kam dert fare”. Andaj shpejto vëlla i nderuar në pendim, përderisa ende je në pritje. Koha po harxhohet ndërsa jeta po shkurtohet.
– Kujdesu të mos e vonosh pendimin nga frika se mos nuk po mundem të mbaj këtë rrugë, rrugën e pendimit. Ose nga frika se mos njerëzit po flasin për mua. Ose frika se mos njerëzit po ndryshojnë në raporte me mua, nëse unë pendohem. Prej gjërave të çuditshme, të shëmtuara te disa të rinj është se nëse dëshiron të bënë mëkat, me njëherë e vepron atë mëkat. Ndërsa nëse dëshiron të pendohet, bëhet vesvese, e vonon pendimin. S’ka dyshim se kjo është prej pështjellimeve që shejtani i bënë te njeriu. Ka thënë Ebu Bekr El-Vasitij: “mos ngutja është e mirë në çdo gjë, përveç në tre gjëra: kur të hyj koha e namazit, të falet me hyrjen e kohës së tij. Në varrimin e të vdekurit dhe pendimi në momentin e bërjes së mëkatit. Myslimani nuk duhet të vonoj pendimin sepse ymri i jonë është në Dorën e Zotit. Po ashtu edhe zemrat janë në dorën e Zotit. Gjithashtu, besimtari nuk bënë të vetëkënaqet me të mirat e Zotit dhe me begatit e Tij ndaj tij, duke menduar se mirë i ka punët me Zotin përderisa puna po i ecën mirë. Sepse këto gjëra nuk janë matës për me tregu kënaqësinë e Allahut ndaj teje. Ndoshta Zoti të ngarkon me këto gjëra për me qenë argument kundër teje në ditën e gjykimit.
– Shumë prej njerëzve dëshirojnë të pendohen, por vetja vazhdimisht i flet për mëkatin që e ka bërë dhe kështu mendojnë se kjo e prish pendimin e njeriut. Ose e akuzon vetën me dy ftyrësi sepse në vetën e tij ende qarkullon biseda për mëkatin. Një gjë e tillë nuk e dobëson pendimin nëse njeriu mundohet ta largoj këtë nga vetja e tij. i Dërguari i Allahut ka thënë: “ Allahu ia ka fal ymetit tim atë që i pëshpërit në vetën e tij, apo në mendjen e tij, përderisa ai nuk e flet apo nuk e vepron”. Mendimet dhe pëshpëritjet që sillen në mendjen dhe shpirtin e njeriut i ngjajnë një kalimtari të rrugës. Nëse ti nuk iu kushton rëndësi atyre, ata kalojnë dhe shkojnë. Por, nëse ti i ndal ata ,ata ndalen. Pëshpëritjet dhe mendimet në zemrën dhe mendjen e njeriut i ngjajnë farës së shejtanit i cili dëshiron të mbjell në zemrën dhe mendjen tënde. Nëse ti i lejon që ai ta mbjell në zemrën dhe mendjen tënde, ai pastaj kohë pas kohe e ujit atë mendim dhe atë vesvese, gjersa ajo të bëhet dëshirë. Pastaj i ujit derisa të bëhet vendosmëri. Pastaj vazhdon me të derisa ta shndërroj në vepër . S’ka dyshim se largimi i mendimit dhe pëshpëritjes është më i lehtë se dëshira dhe vendosmëria . për tu larguar njeriu nga kjo së pari duhet të jetë i pajisur me dijen e cila të bënë të mundur ta njohësh Allahun, pastaj të kesh turp prej Tij, të vjen turp prej Tij që në vendin të cilin e ka krijuar Ai për njohjen e Tij ( e që është zemra) të gjej kësi lloj mendime dhe pëshpëritje. Po ashtu të kesh frikë se mos këto pëshpëritje po gjejnë vend në zemrën tënde. Po ashtu frika se mos këto pëshpëritje po shumohen dhe po e mbulojnë imanin dhe dashurin për Allahun që e ke në zemrën tënde.
– Që të ketë sukses njeriu në pendim duhet pa tjetër të largohet nga faktorët që ndikojnë në bërjen e mëkateve. Nëse e ka shokun e keq të largohet nga ai. Nëse është në një vend të mëkatit, të largohet nga ai vend, ti largoj faktorët të cilët ndihmojnë njeriun në mëkat. Kjo bëhet për arsye se prezenca e atij që është penduar në vendin e mëkatit ia kujton mëkatin dhe nxit në mëkat. Po ashtu një gjë që është shumë me rëndësi në lidhje me këtë pikë e që duhet të tërheqim vërejtjen është se shumë prej të rinjve të cilët pendohen, vazhdojnë të mbesin ende me shoqërinë e keqe që e kanë pat më herët, me arsyetimin se unë do ti thërras në rrugën e Zotit, ndërsa e sheh atë i cili është penduar ndal nga dal duke u dobësuar feja e tij dhe duke filluar prapë me mëkate, si rezultat i qëndrimit me atë shoqëri që ka qenë më herët. Si ka mundësi njeriu të ndjek rrugën e pendimit nëse ai nuk i ka mënjanu faktorët të cilët e shtyjnë njeriun në veprimin e mëkateve.
– Po ashtu duhet të kemi parasysh se nuk llogaritet i penduar ai njeri i cili e lenë mëkatin për shkak se ndikon në popullaritetin dhe pozitën e tij. Ose e len mëkatin për shkak të shëndetit të tij, ose për shkak të humbjes së fuqisë fizike, ose ai i cili ka lënë amoralitetin nga frika e përhapjes së ndonjë sëmundje. Nuk llogaritet i penduar nga vjedhja ai i cila e ka lënë vjedhjen për shkak se nuk ka pat mundësi të hap dritaren dhe të futet në shtëpi për të vjedhur, ose i frikohet rojës, apo policit. Nuk llogaritet i penduar nga ryshfeti, nëse nuk e jap apo merr ryshfetin për shkak se ai njeri është prej institucioneve që e lufton ryshfetin dhe korrupsionin. Për shembujt e tillë dhe të ngjashëm me këto pa tjetër duhet t’iu paraprij sinqeriteti në pendim, largimin nga mëkati për hirë të Allahut.
– Gjithashtu penges e pendimit te shumë prej njerëzve është frika e kthimit prapë në atë mëkat. Shumë prej njerëzve dëshirojnë të pendohen, por nuk shpejton në pendim nga frika se prapë mund të bie në atë mëkat. Ky është një perceptim i gabuar në lidhje me pendimin. Është e qartë se prej kushteve të pendimit është vendosmëria që mos të kthehet njeriu në atë mëkat. Por, kjo nuk do të thotë se shejtani nuk përpiqet që të fut ty në atë mëkat prapë. Po ashtu kjo nuk do të thotë se pendimi i parë nga ai mëkat është i papranueshëm. Por myslimani sa herë që bënë mëkatin, prapë pendohet. Prej pengesave të pendimit dhe largimit nga mëkatet te shumë njerëz është edhe arsyetimi me caktimin e Allahut. Nëse e pyet pse nuk falesh? Pse nuk pendohesh nga ky mëkat?, ai do të përgjigjet se kështu Zoti e ka caktuar për mua. Ky është një gabim dhe devijim i kuptimit të caktimit të Allahut. Sepse besimi në caktimin e Allahut nuk i jep të drejtën njeriut të arsyetohet për mëkatin që e bënë. Sikur të ishte një gjë e pranuar, secili njeri do të bënte çka të dëshironte në tokë prej të këqijave dhe pastaj do të arsyetohej me caktimin e Allahut. Po, çdo gjë që ndodhë, ndodhë me caktimin e Allahut. Por, caktimi i Allahut është i fshehtë dhe ti nuk din se çka Allahu ka caktuar për ty. Largohu nga të këqijat dhe vepro punë të mira e mos u arsyeto me caktimin e Allahut. Edhe pendimi është caktim i Allahut.
Mesazhi i Hutbës së Xhumasë
Vendi: Xhamia Dardania – Gjilan
Ligjërues: Hoxhë Shaban Murati
