I kapur për fe, mirëpo pa namaz nate, dhe pa agjërim, ditët e bardha, të hënën dhe të enjten!
I kapur për fe, mirëpo pa lexim të Kuranit brenda dite dhe nate!
I kapur për fe, mirëpo pa u përkujdesur për dhikrin, dhe për faljen e suneteve brenda namazeve!
I kapur për fe, mirëpo nuk shkoj në ligjërata!
I kapur për fe, mirëpo nuk kam mundësi të qëndroj nëpër seminare shkencore. Nëse ato janë të lehta, do të më gjesh i pari, kurse nëse ato janë shkencore dhe edukatore, atëherë jam i nxënë me punët e shtëpisë dhe familjen!
I kapur për fe, mirëpo kaosi e përfshin jetën time, dhe nuk ia di vlerën kohës!
I kapur për fe, mirëpo syri im nuk qan nga frika e Allahut!
I kapur për fe, shumë ankohem gjatë situatave!
I kapur për fe, mirëpo deri më tani nuk kam kohë ta përsëris Kuranin. Jam tepër i nxënë!
I kapur për fe, mirëpo me shumë përgojim!
I kapur për fe, mirëpo u zhyta në kërkimin e diturisë për disa vite, derisa mendova se u bëra dijetari i kohës sime, dhe i vetmi i dalluari, dhe fillova të jap fetva për gjëra, që nëse ia prezantoni Omer ibën Hatabit, Allahu qoftë i kënaqur me të, do t’i tubonte të gjithë sahabët!
I kapur për fe, mirëpo nuk e pranoj këshillën. Nëse më këshillon më ngushtohet gjoksi!
Tash parashtrohet pyetja, se ne, a jemi të kapur realisht për fe?!! Apo ne e mashtrojmë vetveten me dukuritë e përmisimit dhe të qëndrueshmërisë, e në fakt ne jemi shumë larg tyre!
Realisht, si duket kemi shumë nevojë ta rishikojmë të kapurit e tonë për feje!!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
