Një burrë dhe gruaja e vet, tepër të varfër, jetonin me një shtëpi të mjerë! Dhe një natë prej netëve, gruaja kërkon nga burri t’i blen krehëse flokësh që ti krehën flokët e saj të gjata. Burri e shikoi, mirëpo në sytë e tij u vërejt pikëllim dhe, asaj i tha: nuk mundem ta blej! Edhe ora ime e dorës ka nevojë për një rripë dhe nuk mundem ta blej.
Gruaja nuk polemizoi fare me të burrin dhe i buzëqeshi në fytyrë!
Të nesërmen, burri pasi që e kreu punën, shkoi në shitore dhe e shiti orën e tij me një çmim të lirë, dhe ia bleu gruas krehrin që e kërkoi nga ai.
Kur u kthye në mbrëmje në shtëpi, me krehrin në dorë, e pa se gruaja i kishte pas shkurtuar tepër flokët e saj, dhe në dorën e saj e mbante një rrip për orë dore!
E shikuan njëri-tjetrin dhe sytë e tyre filluan t’ju lotojnë, jo se ajo që e vepruan u shkoi për koti, po për shkak se ata dy e donin njëri-tjetrin me të njëjtën masë dhe të dy deshën që për njëri-tjetrin ta realizojnë të njëjtën gjë!
Rikujto gjithmonë se, kur e do dikë apo je i dashur nga dikush, duhesh të mundohesh ta bësh të lumtur në të gjitha mënyrat, qoftë ajo edhe më dhuratë të lirë apo një fjalë të bukur.
Dashuria e sinqertë nuk është fjalë po vepra!!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
