Kam qajtur një ditë, nga mëkatet e shumta dhe punët e mira të pakëta, kështuqë rrëshqiti loti nga syri im.
Më tha loti: Çka ke o rob i Allahut?
Ia ktheva: Po kush je ti?
Tha: Unë jam loti yt.
I thash: Çka të nxori ty?
Tha: Nxehtësia e zemrës tënde.
Çuditshëm i thash: Nxehtwsia e zemrws sime?
Kush e ka ndezur zemrën time me zjarr?
Tha: Mëkatet e tua!
I thash: A ndikon mëkati në nxehtësinë e zemrës?
Tha: Po. A nuk e ke lexuar lutjen e Muhammedit, alejhi selam: “O Allah, më pastro nga mëkatet me ujë, borë dhe akull”?! Mëkatet e robit e ndezin zemrën zjarr, dhe nuk e shuan zjarrin përveçse ujit të ftohtë dhe borës.
I thash: Unë po ndihem i shqetësuar dhe në ankth?
Tha: Prej mëkateve ka që janë mjerim për vepruesin e saj, pendohu tek Allahu i Lartëmadhëruar, o rob i Allahut!
I thash: Unë po gjej ngurtësi në zemrën time, ti si dole nga syri im?
Tha: Vërtetë ai është nevoja e natyrshmërisë, o rob i Allahut.
I thash: Cili është shkaku i ngurtësisë së zemrës sime?
Tha: Dashuria për këtë botë dhe dhënia pas saj. Bota është sikurse gjarpëri që të pëlqen se është i lëmuar dhe të mbytë me helmin e tij, njerëzit zbaviten duke e lëmuar, dhe nuk shikojnë në helmin e tij vrasës.
I thash: Çka ke për qëllim me helmin e kësaj bote o loti im?
Tha: Epshet e ndaluara, mëkatet dhe pasimin e shejtanit! E kush e shijon helmin e saj, i vdes zemra.
I thash: Si t’i pastrojmë zemrat tona nga helmi?
Tha: Me vazhdueshmëri të pendimit drejt Allahut, me udhëtim drejt vendbanimit të pendimit dhe të penduarve me trenin e të penduarve.
O Allah na bëj prej të penduarve dhe atyre që të frikohen! Amin!
Përktheu: Valdet Kamberi
Burimi: www.shkollaislame.com
