Fetva nr. 289

Pyetje:

Disa nga baballarët nuk kujdesen për fëmijët e tyre në çështjet e fesë;

Psh. Nuk i urdhërojnë të falin namaz, të lexojnë Kur’an, të shoqërohen me shokë të mirë.

Kurse, në aspektin mësimorë, ata kujdesen shumë, hidhërohen me fëmijët e tyre nëse ata nuk mësojnë, etj.

Cila është këshilla juaj hoxhë i nderuar për baballarët?

Përgjigje:

Këshilla ime për baballarêt është;

Keni frikë Allahun dhe kujdesuni për fëmijët tuaj dhe ata që janë nën kujdesin tuaj.

Urdhëroni fëmijët tuaj në faljen e namazit kur t’i mbushin ata 7vjeç, dhe rrahini ata nêse nuk falin namazin në moshën 10vjeçare.

Transmeton Abdullah Ibën Omeri, radijAllahu anhuma, se Pejgamberi salAllahu alejhi ue selem, ka thënë:

مروا أبناءكم بالصلاة لسبع، واضربوهم عليها لعشر، وفرقوا بينهم في المضاجع 

“Mësojini fëmijët tuaj të falen kur ata i kanë shtatë vjet, kurse rrihni për të (namazin) kur t`i mbushin dhjetë vjet. 

Gjithashtu ndani mes vete në shtrat.”

Shënon Ebu Davudi, 495; shejh Albani thotë se hadithi është sahih në Sahih Ebi Davud: 509.

Obligim e kanë baballarët, nënat dhe vëllezërit e mëdhenjë të kujdesen pêr ata që i kanë nên përkujdesjen e tyre, t’i urdhërojnë ata drejt faljes së namazit dhe t’i ndalojnë nga gjërat që i ka ndaluar Allahu, kjo është amanet dhe përgjegjsi e madhe mbi ta.

Allahu i madhëruar, në librin e Tij, Fisnik, thotë;

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ.

“O ju që besoni! Ruani veten dhe familjet tuaja nga zjarri, karburante (lëndë djegëse) të të cilit janë njerëzit dhe gurët, dhe të cilin e mbikëqyrin engjëjt e fuqishëm dhe të ashpër, të cilët nuk u kundërshtojnë urdhërave të Allahut dhe të cilët punojnë për atë që urdhërohen.”

(Tahrim: 6)

Allahu i madhëruar, në librin e Tij, Fisnik, gjithashtu thotë;

وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى.

“Dhe urdhëroje familjen tënde që të bëjë namaz dhe në këtë bënu këmbëngulës! Na nuk kërkojmë furnizim prej teje. 

Na të furnizojmë ty, e përfundimi i mirë është për ata që ruhen nga mëkatet.”

(Ta Ha: 132).

Allahu i madhëruar, e përmend pejgamberin e Tij, Ismailin alejhi selam, se ai ishte njeri i sinqertë, plotësonte premtimin që ia kishte dhënë Allahut, ishte pejgamberë lajmëtarê, urdhëronte familjen e tij për faljen e namazit, dhënien e zekatit dhe përmes këtyre veprave e arriti kënaqësinë e Allahut.

Allahu i madhëruar, thotë:

وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا.

وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا.

“Dhe, përmende (o Muhammed!) në Libër (Kur’an), Ismailin! 

Me të vërtetë, ai plotësonte premtimin e dhënë dhe ka qenë pejgamber, lajmëtar.

Dhe urdhëronte popullin e vet, që të bëjë namaz dhe të japë zeqatin dhe arriti kënaqësinë te Zoti i vet.”

(Merjem: 54-55).

Neve nuk na mbetet gjë tjetêr, pos t’i marrim këto shembuj Kur’anor dhe Profetik dhe t’i qojmë amanetet e Allahut në vend.

T’i edukojmë fëmijët tanë ta respektojnë Allahun, të dërguarin e Tij, t’i urdhërojmë fëmijët tanë drejtë faljes së namazit, t’i ndalojmë nga gjêrat që na ka ndaluar Allahu dhe i dërguari i Tij, t’i ndalojmë nga pirja e alkoolit, pirja e duhanit, ndëgjimi i muzikës, t’i ndalojmë nga shoqërimi me shokë të këqinj si dhe ti urdhërojmë të shoqërohen me shokê të mirë.

Kështu, urdhërohemi të gjithë nga ana e Allahut, si dhe do të na pyes Allahu për këto gjëra në ditën e gjykimit, Allahu xhele ue ala, thotë:

فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ. عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ.

Dhe, kështu, pasha Zotin tënd, Na me të vërtetë, do t’i pyesim ata të gjithë.

Për atë që kanë punuar!

(Hixhr: 92-93).

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ يَقُولُ: 

سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:

((كُلُّكُمْ رَاعٍ وَكُلُّكُمْ مَسْؤول عَنْ رَعِيَّتِهِ، الإِمَامُ رَاعٍ وَمَسْؤولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ، وَالرَّجُلُ رَاعٍ فِي أَهْلِهِ وَهُوَ مَسْؤولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ، وَالْمَرْأَةُ رَاعِيَةٌ فِي بَيْتِ زَوْجِهَا وَمَسْؤولَةٌ عَنْ رَعِيَّتِهَا، وَالْخَادِمُ رَاعٍ فِي مَالِ سَيِّدِهِ ومَسْؤولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ، -قَالَ: وَحَسِبْتُ أَنْ قَدْ قَالَ: وَالرَّجُلُ رَاعٍ فِي مَالِ أَبِيهِ وَمَسْؤولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ- وَكُلُّكُمْ رَاعٍ وَمَسْؤولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ))

أخرجهما البخاري ومسلم في صحيحهما عن ابن عمر

Transmetohet se Abdullah ibën Omeri, radijAllahu anhuma, e ka ndëgjuar të Dërguarin e Allahut, Muhamedin, salAllahu alejhi ue selem, duke thënë: “Secili nga ju është bari për kopenë e tij. 

Udhëheqësi është bari dhe është përgjegjës për kopenë e tij.

Burri është bari për familjen e tij dhe është përgjegjës për kopenë e tij. Gruaja është bareshë për shtëpinë e burrit të saj dhe ajo është përgjegjëse për kopenë e saj. 

Shërbyesi është bari për pasurinë e pronarit të tij dhe është përgjegjës për kopenë e tij, dhe mendoj se tha: Njeriu është bari për pasurinë e babait të tij dhe është pêrgjegjës për kopenë tij, dhe të gjithë janë (jeni) barinjë dhe të jeni përgjegjës pêr kopetë e juaja .” 

(Buhariu, 2409; Muslimi, 1829 nga Abdullah Ibën Omeri)

Shejh Abdulaziz Ibën Bazi, rahimehullah.

Burimi; Mexhmu’u el Fetaua ue meka’la’t el Muteneuiah: 7/184,185

Nga arabishtja: Suad B. Shabani